- ætzkaðr
- part. native (cp. Lat. oriundus); æzkaðr ór héraði því er heitir …, Greg. 58, Post. (Unger) 227 (ætzkaðr); þaðan æ., Hom. 107; hón var æzkuð ór Mostr, Hkr. i. 118; peir er æzkaðir váru um Kjöl norðan, 137; hann var etzcaðr (sic) of Ögðum, Ó. H. 49, 50.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.